Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi Nr 342 im. Jana Marcina Szancera w Warszawie logopeda, pedagog, specjalista
O mutyzmie wybiórczym mówimy nie często bo występuje on stosunkowo rzadko, jednak nie na tyle, aby nie pojawiać się w naszym otoczeniu. Październik jest miesiącem świadomości mutyzmu wybiórczego dlatego jest to idealny czas, aby dowiedzieć się o nim czegoś więcej.
Mutyzm wybiórczy zwany mutyzmem selektywnym jest zaburzeniem lękowym polegającym na wybiórczości mówienia, lęku przed werbalnym komunikowaniem się, niemówieniem w niektórych okolicznościach . Dziecko mówi w pewnych sytuacjach, a w innych milczy, np. w kontakcie z nauczycielami lub osobami obcymi. Niekiedy milknie również podczas spotkań z dalszymi członkami rodziny. Zaburzenie to najczęściej rozwija się we wczesnym okresie dzieciństwa, między 3 a 5 rokiem życia. Czynnikami predysponującymi do pojawienia się mutyzmu wybiórczego mogą być: choroby psychiczne występujące w rodzinie, podatność genetyczna, temperament, niska samoocena, czy lękowi rodzice, którzy swoim zachowaniem mogą wymodelować podobne postawy u dziecka. Czynnikami wyzwalającymi mogą być natomiast: stres, zmiana szkoły, choroba, doświadczenie przemocy, rozwód rodziców, przeprowadzka i inne sytuacje. Dziecko z mutyzmem wybiórczym może zupełnie swobodnie komunikować się z rówieśnikami, ale nie komunikować się werbalnie z osobami dorosłymi (tylko z najbliższą rodziną). Dziecko z mutyzmem rozumie co się do niego mówi i chce mówić, ale uniemożliwia mu to narastający, paniczny lęk. Dzieci z lękiem przed mówieniem potrzebują od najbliższego otoczenia ogromnego zrozumienia, pochylenia się nad ich problemami, nie wywierania presji na mówienie i objęcia specjalistyczną pomocą z zakresu psychoterapii.
Drogi rodzicu, jeśli cokolwiek niepokoi Cię w rozwoju Twojego dziecka zgłoś się, np. do rejonowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, aby uzyskać właściwą pomoc.
Beata Gęczelewska, logopeda